பொதுக்காலத்தின் 28-ஆம் ஞாயிறு

இறையேசுவில் அன்புக்குரிய சகோதர சகோதரிகளே,

பொதுக்காலத்தின் 28-ஆம் ஞாயிறு திருப்பலிக்கு உங்கள் அனைவரையும் அன்போடு வரவேற்கிறேன். இன்றைய திருவழிபாடு வாசகங்கள் நமக்கு ஒரு முக்கியமான பாடத்தை போதிக்கின்றன: நன்றி உணர்வும், நிலைவாழ்வை நோக்கிய உறுதியான விசுவாசமும்.

இன்றைய மூன்று வாசகங்களிலும், அனுகூலமற்ற நிலையில் இருந்தவர்கள்—ஒரு புறஇனத்துப் படைத்தலைவன், துன்புற்ற திருத்தூதர், மற்றும் ஒதுக்கப்பட்ட சமாரியன்—ஆகியோர், தாங்கள் பெற்ற நன்மைகளுக்குத் தேவையான சரியான பதிலைக் கொடுத்ததின் மூலம் விசுவாசத்தின் வெளிச்சமாக

1. முதல் வாசகம்: முழுமையான கீழ்ப்படிதலும் நன்றியும் (2 அரசர்கள் 5:14-17)

சிரியா நாட்டுப் படைத்தலைவன் நாமானுக்குத் தொழுநோய் இருந்தது. இறைவாக்கினர் எலிசா, யோர்தான் ஆற்றில் ஏழு முறை முழுகும்படி சொல்கிறார். நாமான் கோபப்பட்டாலும், முடிவில் கீழ்ப்படிந்து குணமாகிறான்.

 * கீழ்ப்படிதலின் சக்தி: 

நாமான் தன் மனதிலிருந்த பெருமையை நீக்கி, "நான் பணியும் வாழும் ஆண்டவர்மேல் ஆணை! நான் எதையும் ஏற்றுக்கொள்ளேன்" என்று எலிசா மறுத்தபோதும், தனது நன்றியின் அடையாளமாக இஸ்ரயேலின் மண்ணை எடுத்துச் சென்று, இனிமேல் ஆண்டவரைத் தவிர வேறு தெய்வங்களுக்குப் பலி செலுத்த மாட்டேன் என்று உறுதி அளிக்கிறான்.

 * விவிலிய மேற்கோள்:

 * சிந்தனை: ஆண்டவரின் வார்த்தைக்கு நாம் முழுமையாகக் கீழ்ப்படியும்போது, விசுவாசத்தின் ஆசீர்வாதங்கள் முழுமையாகக் கிடைக்கும். நாமானின் குணம் வெறும் உடல்ரீதியானதல்ல, அது உண்மைக் கடவுளை ஏற்றுக்கொண்ட ஆன்மீக விடுதலை.

 (2 திமொத்தேயு 2:8-13)

திருத்தூதர் பவுல் சிறையிலிருந்து திமொத்தேயுவுக்கு எழுதிய இந்த வாசகத்தில், நற்செய்திக்காகத் தான் துன்புறினாலும், கடவுளின் வார்த்தையைச் சிறைப்படுத்த முடியாது என்று கூறுகிறார்.

 * பவுலின் உறுதியான வார்த்தைகள்: 

 

* சிந்தனை: கிறிஸ்துவுடனான நமது பயணத்தில் துன்பங்கள் வரலாம். ஆனால், நம் விசுவாசத்தை நாம் மறுதலித்தால், அவரும் நம்மை மறுதலிப்பார். நமது நன்றியுணர்வு என்பது, இன்பத்தில் மட்டுமல்ல, துன்பத்திலும், சந்தேகத்திலும், "கடவுளின் வார்த்தை சிறைப்படுத்தப்படவில்லை" என்ற நம்பிக்கையில் உறுதியாக நிலைத்திருப்பதுதான்.

இயேசுவால் குணம் பெற்ற பத்துத் தொழுநோயாளிகளில், சமாரியர் ஒருவரைத் தவிர மற்ற ஒன்பது பேரும், தாங்கள் குணமடைந்தவுடன் நன்றி சொல்லத் திரும்பி வரவில்லை. யூதர்களால் புறக்கணிக்கப்பட்ட அந்தச் சமாரியரே இயேசுவிடம் திரும்பி வந்து, கடவுளைப் போற்றி, இயேசுவுக்கு நன்றி செலுத்துகிறார்.

 * இயேசுவின் கேள்வி:

 "பத்துப்பேர் அல்லவா குணமானார்கள்? மற்ற ஒன்பதுபேர் எங்கே? கடவுளுக்கு மகிமை செலுத்த இந்த அயல்நாட்டானைத் தவிர வேறு எவரும் திரும்பி வரவில்லையா?" (லூக்கா 17:17-18).

 நன்றி சொல்ல வந்தவரிடம் இயேசு, "எழுந்து செல்லும், உம்முடைய விசுவாசம் உம்மைக் குணமாக்கிற்று" (லூக்கா 17:19) என்று கூறுகிறார். 

மற்ற ஒன்பது பேரும் குணமடைந்தார்கள், ஆனால், இந்தச் சமாரியர் மட்டுமே மீட்பைப் பெற்றார்.

நகைச்சுவைச் சிந்தனை

ஒரு நாள், ஒருவர் தனது கடவுளைப் பார்த்து, "ஆண்டவரே, நான் என்ன செய்ய வேண்டுமென்று நீங்கள் விரும்புகிறீர்கள்?" என்று கேட்டார்.

கடவுள், "எனக்கு ஒரு நல்ல தொண்டு செய்! எனக்குக் கிடைத்த அனைத்து ஆசீர்வாதங்களுக்கும் நன்றி சொல்" என்று சொன்னார்.

அதற்கு அந்த மனிதர், "ஆண்டவரே, நீங்கள் எனக்குக் கொடுத்ததற்கெல்லாம் நான் எப்படி நன்றி சொல்வது? என் செல்வம், என் வீடு, என் ஆரோக்கியம்... என அனைத்துக்கும் நன்றி சொல்ல நான் எத்தனை ஆண்டுகள் எடுத்துக்கொள்வேன்?" என்று கேட்டார்.

கடவுள் அமைதியாகப் புன்னகைத்துவிட்டு, "சரி, சரி. பரவாயில்லை! சமாரியனைப் போல, ஒரு முறை திரும்பி வந்து நன்றி சொன்னாலே போதும்! ஒன்பது பேரைக் காணாமல் தவிக்கிறேன்!" என்றார்.

நாம் பெற்ற நன்மைகளுக்கு நன்றி சொல்ல மறந்துவிடுகிறோம். இந்த ஒன்பது பேரைப் போல, "நமக்குக் கிடைத்தது போதும், இனிமேல் நமது வேலையைப் பார்ப்போம்" என்று ஓடிவிடுகிறோம்.

மோட்டிவேஷன் கதை:

 "இரண்டு வகை மக்கள்"

ஒரு கிராமத்தில் இரண்டு உழவர்கள் இருந்தார்கள். இருவருமே கடும் உழைப்பாளிகள். ஒருவருக்கு நல்ல மழை கிடைத்தது, மற்றவருக்கு வறட்சி.

மழை கிடைத்த உழவர், தன் அறுவடையைப் பார்த்துக் கடவுளுக்கு நன்றி சொல்ல மறந்துவிட்டார். "என் உழைப்பால் தான் இது கிடைத்தது" என்று ஆணவம் கொண்டார்.

ஆனால், வறட்சியால் பாதிக்கப்பட்ட உழவரோ, தன் கண்மூடி நன்றி சொல்லி, "ஆண்டவரே, என் நிலத்தில் இப்போது நீர் இல்லை. இருப்பினும், என்னைப் பாதுகாக்க நீர் அளித்த ஆரோக்கியத்திற்காகவும், அடுத்த ஆண்டுக்கான நம்பிக்கைக்காகவும் நன்றி!" என்று மனதாரச் சொன்னார்.

அடுத்த ஆண்டு, மழை சமமாகப் பெய்தது. ஆணவம் கொண்ட உழவர், தனது அறுவடையை அனுபவித்துவிட்டு, "இந்த அறுவடை என் திறமைக்குக் கிடைத்த பரிசு" என்று மீண்டும் நன்றி மறந்தார். ஆனால், வறட்சியில் நன்றி சொன்ன உழவர், இப்போதும் "ஆண்டவரே, நீர் என் நம்பிக்கையைப் பொய்யாக்கவில்லை. உமக்கே நன்றி!" என்றார்.

 * படிப்பினை: நாம் எதைப் பெறுகிறோம் என்பதைவிட, எதை நம் மனதில் இருத்தி வாழ்கிறோம் என்பதுதான் முக்கியம். நன்றி மறந்த ஒன்பது பேரும், பெற்ற ஆசீர்வாதத்தை அனுபவித்தார்கள், ஆனால் அது அவர்களைக் காப்பாற்றவில்லை. நன்றி சொன்ன சமாரியரோ, விசுவாசத்தின் மீட்பைப் பெற்றார்.

புனிதர்களின் மேற்கோள்:

> புனித இஞ்ஞாசியார் லயோலா (St. Ignatius of Loyola) கூறுவார்: "நன்றியுணர்வே எல்லா அறப்பண்புகளுக்கும் அடிப்படையாகும், எல்லாத் தீமைகளையும் வெல்லும் வழிமுறையாகும்."

> 

இறுதிக் கட்டளை:

அன்புக்குரியவர்களே, நாமானின் கீழ்ப்படிதல், பவுலின் துன்பத்தில் நிலைத்திருக்கும் விசுவாசம், மற்றும் சமாரியனின் மீட்புக்குரிய நன்றி – இவை மூன்றும் நம் வாழ்வில் இருக்க வேண்டும்.

இன்றே நமது பாவங்களில் இருந்து குணமடைந்த நாம், திரும்பி வந்து இயேசுவின் காலடியில் விழுந்து, "எங்கள் விசுவாசத்தை நிலைநாட்டியதற்கும், எங்களை மீட்புக்காகத் தேர்ந்தெடுத்ததற்கும் உமக்கே நன்றி" என்று சொல்வோமா? நம்முடைய அன்றாட வாழ்வில், சிறுசிறு ஆசீர்வாதங்களுக்கும் நன்றி சொல்லும் பழக்கத்தைக் கடைப்பிடித்து, நிலைவாழ்வை நோக்கி முன்னேறுவோமா?

ஆமென்.