+++++++++++++++++

இறையேசுவில் அன்புக்குரிய சகோதர சகோதரிகளே,

பொதுக்காலத்தின் 28-ஆம் ஞாயிறு திருப்பலிக்கு உங்கள் அனைவரையும் அன்போடு வரவேற்கிறேன். இன்றைய திருவழிபாடு வாசகங்கள் நமக்கு ஒரு முக்கியமான பாடத்தை போதிக்கின்றன: நன்றி உணர்வும், நிலைவாழ்வை நோக்கிய உறுதியான விசுவாசமும்.

இன்றைய மூன்று வாசகங்களிலும், அனுகூலமற்ற நிலையில் இருந்தவர்கள்—ஒரு புறஇனத்துப் படைத்தலைவன், துன்புற்ற திருத்தூதர், மற்றும் ஒதுக்கப்பட்ட சமாரியன்—ஆகியோர், தாங்கள் பெற்ற நன்மைகளுக்குத் தேவையான சரியான பதிலைக் கொடுத்ததின் மூலம் விசுவாசத்தின் வெளிச்சமாக

1. முதல் வாசகம்: முழுமையான கீழ்ப்படிதலும் நன்றியும் (2 அரசர்கள் 5:14-17)

சிரியா நாட்டுப் படைத்தலைவன் நாமானுக்குத் தொழுநோய் இருந்தது. இறைவாக்கினர் எலிசா, யோர்தான் ஆற்றில் ஏழு முறை முழுகும்படி சொல்கிறார். நாமான் கோபப்பட்டாலும், முடிவில் கீழ்ப்படிந்து குணமாகிறான்.

 * கீழ்ப்படிதலின் சக்தி: 

நாமான் தன் மனதிலிருந்த பெருமையை நீக்கி, "நான் பணியும் வாழும் ஆண்டவர்மேல் ஆணை! நான் எதையும் ஏற்றுக்கொள்ளேன்" என்று எலிசா மறுத்தபோதும், தனது நன்றியின் அடையாளமாக இஸ்ரயேலின் மண்ணை எடுத்துச் சென்று, இனிமேல் ஆண்டவரைத் தவிர வேறு தெய்வங்களுக்குப் பலி செலுத்த மாட்டேன் என்று உறுதி அளிக்கிறான்.

 * விவிலிய மேற்கோள்:

 * சிந்தனை: ஆண்டவரின் வார்த்தைக்கு நாம் முழுமையாகக் கீழ்ப்படியும்போது, விசுவாசத்தின் ஆசீர்வாதங்கள் முழுமையாகக் கிடைக்கும். நாமானின் குணம் வெறும் உடல்ரீதியானதல்ல, அது உண்மைக் கடவுளை ஏற்றுக்கொண்ட ஆன்மீக விடுதலை.

 (2 திமொத்தேயு 2:8-13)

திருத்தூதர் பவுல் சிறையிலிருந்து திமொத்தேயுவுக்கு எழுதிய இந்த வாசகத்தில், நற்செய்திக்காகத் தான் துன்புறினாலும், கடவுளின் வார்த்தையைச் சிறைப்படுத்த முடியாது என்று கூறுகிறார்.

 * பவுலின் உறுதியான வார்த்தைகள்: 

 

* சிந்தனை: கிறிஸ்துவுடனான நமது பயணத்தில் துன்பங்கள் வரலாம். ஆனால், நம் விசுவாசத்தை நாம் மறுதலித்தால், அவரும் நம்மை மறுதலிப்பார். நமது நன்றியுணர்வு என்பது, இன்பத்தில் மட்டுமல்ல, துன்பத்திலும், சந்தேகத்திலும், "கடவுளின் வார்த்தை சிறைப்படுத்தப்படவில்லை" என்ற நம்பிக்கையில் உறுதியாக நிலைத்திருப்பதுதான்.

இயேசுவால் குணம் பெற்ற பத்துத் தொழுநோயாளிகளில், சமாரியர் ஒருவரைத் தவிர மற்ற ஒன்பது பேரும், தாங்கள் குணமடைந்தவுடன் நன்றி சொல்லத் திரும்பி வரவில்லை. யூதர்களால் புறக்கணிக்கப்பட்ட அந்தச் சமாரியரே இயேசுவிடம் திரும்பி வந்து, கடவுளைப் போற்றி, இயேசுவுக்கு நன்றி செலுத்துகிறார்.

 * இயேசுவின் கேள்வி:

 "பத்துப்பேர் அல்லவா குணமானார்கள்? மற்ற ஒன்பதுபேர் எங்கே? கடவுளுக்கு மகிமை செலுத்த இந்த அயல்நாட்டானைத் தவிர வேறு எவரும் திரும்பி வரவில்லையா?" (லூக்கா 17:17-18).

 நன்றி சொல்ல வந்தவரிடம் இயேசு, "எழுந்து செல்லும், உம்முடைய விசுவாசம் உம்மைக் குணமாக்கிற்று" (லூக்கா 17:19) என்று கூறுகிறார். 

மற்ற ஒன்பது பேரும் குணமடைந்தார்கள், ஆனால், இந்தச் சமாரியர் மட்டுமே மீட்பைப் பெற்றார்.

நகைச்சுவைச் சிந்தனை

ஒரு நாள், ஒருவர் தனது கடவுளைப் பார்த்து, "ஆண்டவரே, நான் என்ன செய்ய வேண்டுமென்று நீங்கள் விரும்புகிறீர்கள்?" என்று கேட்டார்.

கடவுள், "எனக்கு ஒரு நல்ல தொண்டு செய்! எனக்குக் கிடைத்த அனைத்து ஆசீர்வாதங்களுக்கும் நன்றி சொல்" என்று சொன்னார்.

அதற்கு அந்த மனிதர், "ஆண்டவரே, நீங்கள் எனக்குக் கொடுத்ததற்கெல்லாம் நான் எப்படி நன்றி சொல்வது? என் செல்வம், என் வீடு, என் ஆரோக்கியம்... என அனைத்துக்கும் நன்றி சொல்ல நான் எத்தனை ஆண்டுகள் எடுத்துக்கொள்வேன்?" என்று கேட்டார்.

கடவுள் அமைதியாகப் புன்னகைத்துவிட்டு, "சரி, சரி. பரவாயில்லை! சமாரியனைப் போல, ஒரு முறை திரும்பி வந்து நன்றி சொன்னாலே போதும்! ஒன்பது பேரைக் காணாமல் தவிக்கிறேன்!" என்றார்.

நாம் பெற்ற நன்மைகளுக்கு நன்றி சொல்ல மறந்துவிடுகிறோம். இந்த ஒன்பது பேரைப் போல, "நமக்குக் கிடைத்தது போதும், இனிமேல் நமது வேலையைப் பார்ப்போம்" என்று ஓடிவிடுகிறோம்.

மோட்டிவேஷன் கதை:

 "இரண்டு வகை மக்கள்"

ஒரு கிராமத்தில் இரண்டு உழவர்கள் இருந்தார்கள். இருவருமே கடும் உழைப்பாளிகள். ஒருவருக்கு நல்ல மழை கிடைத்தது, மற்றவருக்கு வறட்சி.

மழை கிடைத்த உழவர், தன் அறுவடையைப் பார்த்துக் கடவுளுக்கு நன்றி சொல்ல மறந்துவிட்டார். "என் உழைப்பால் தான் இது கிடைத்தது" என்று ஆணவம் கொண்டார்.

ஆனால், வறட்சியால் பாதிக்கப்பட்ட உழவரோ, தன் கண்மூடி நன்றி சொல்லி, "ஆண்டவரே, என் நிலத்தில் இப்போது நீர் இல்லை. இருப்பினும், என்னைப் பாதுகாக்க நீர் அளித்த ஆரோக்கியத்திற்காகவும், அடுத்த ஆண்டுக்கான நம்பிக்கைக்காகவும் நன்றி!" என்று மனதாரச் சொன்னார்.

அடுத்த ஆண்டு, மழை சமமாகப் பெய்தது. ஆணவம் கொண்ட உழவர், தனது அறுவடையை அனுபவித்துவிட்டு, "இந்த அறுவடை என் திறமைக்குக் கிடைத்த பரிசு" என்று மீண்டும் நன்றி மறந்தார். ஆனால், வறட்சியில் நன்றி சொன்ன உழவர், இப்போதும் "ஆண்டவரே, நீர் என் நம்பிக்கையைப் பொய்யாக்கவில்லை. உமக்கே நன்றி!" என்றார்.

 * படிப்பினை: நாம் எதைப் பெறுகிறோம் என்பதைவிட, எதை நம் மனதில் இருத்தி வாழ்கிறோம் என்பதுதான் முக்கியம். நன்றி மறந்த ஒன்பது பேரும், பெற்ற ஆசீர்வாதத்தை அனுபவித்தார்கள், ஆனால் அது அவர்களைக் காப்பாற்றவில்லை. நன்றி சொன்ன சமாரியரோ, விசுவாசத்தின் மீட்பைப் பெற்றார்.

புனிதர்களின் மேற்கோள்:

> புனித இஞ்ஞாசியார் லயோலா (St. Ignatius of Loyola) கூறுவார்: "நன்றியுணர்வே எல்லா அறப்பண்புகளுக்கும் அடிப்படையாகும், எல்லாத் தீமைகளையும் வெல்லும் வழிமுறையாகும்."

> 

இறுதிக் கட்டளை:

அன்புக்குரியவர்களே, நாமானின் கீழ்ப்படிதல், பவுலின் துன்பத்தில் நிலைத்திருக்கும் விசுவாசம், மற்றும் சமாரியனின் மீட்புக்குரிய நன்றி – இவை மூன்றும் நம் வாழ்வில் இருக்க வேண்டும்.

இன்றே நமது பாவங்களில் இருந்து குணமடைந்த நாம், திரும்பி வந்து இயேசுவின் காலடியில் விழுந்து, "எங்கள் விசுவாசத்தை நிலைநாட்டியதற்கும், எங்களை மீட்புக்காகத் தேர்ந்தெடுத்ததற்கும் உமக்கே நன்றி" என்று சொல்வோமா? நம்முடைய அன்றாட வாழ்வில், சிறுசிறு ஆசீர்வாதங்களுக்கும் நன்றி சொல்லும் பழக்கத்தைக் கடைப்பிடித்து, நிலைவாழ்வை நோக்கி முன்னேறுவோமா?

ஆமென்.

வேற்று தெய்வங்களை வணங்கவோ அவைகளுக்கு பலியிடவோ மாட்டேன் என்று உறுதி கொண்டான். 

லூக்கா 11:27-28-ன் அடிப்படையில் மற்றொரு சிந்தனை இதோ:

இயேசுவைப் பெற்றெடுத்த தாய் மரியா பேறுபெற்றவர் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. எனினும், இயேசுவின் பதில், அந்தப் பேரின்பத்திற்குக் காரணமான உண்மையான இரகசியத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. மரியா வெறும் உடல்ரீதியான தாயாக இருந்ததால் மட்டும் பெருமைப்படுத்தப்படவில்லை. மாறாக, அவர் கடவுளின் வார்த்தையைக் கேட்டு, அதற்குப் பணிந்து நடந்ததாலேயே வரலாற்றில் நிலைபெற்றார்.

மரியா, தூய ஆவியினால் கருத்தரிப்பதைப் பற்றி வானதூதர் கூறிய செய்தியைக் கேட்டபோது, "நான் ஆண்டவரின் அடிமை; உம் சொற்படியே எனக்கு நிகழட்டும்" (லூக். 1:38) என்று பதிலளித்தார். இயேசுவின் இந்தக் கூற்று, மரியாவின் வாழ்க்கையின் சாரம்சத்தை உறுதிப்படுத்துகிறது. இயேசுவின் தாயாக அவர் அடைந்த மகிமையைவிட, கடவுளின் வார்த்தைக்கு முழுமையாகக் கீழ்ப்படிந்து வாழ்ந்ததாலேயே அவர் 'அதிகம் பேறுபெற்றவர்' ஆனார்.

 * சிந்தனைத் துளி: 

நமக்கும் பேறுபெற்ற வாழ்வு வேண்டும் என்றால், நாம் கடவுளை நம் வீட்டிற்குள் அல்லது ஆலயத்திற்குள் வரவேற்பதோடு நின்றுவிடாமல், நம் இதயத்திற்குள் வரவேற்று, அவருடைய வார்த்தையின்படி வாழ வேண்டும்.

இந்த நிகழ்வின் மூலம், இயேசு புதியதொரு ஆன்மீக உறவுமுறைக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறார். இப்புதிய குடும்பத்தில் இணைவதற்குப் பிறப்புரிமை தேவையில்லை; மாறாக, விசுவாசம் மற்றும் கீழ்ப்படிதல் தேவை. இறைவார்த்தையைக் கேட்டு, அதைக் கடைப்பிடிப்போர் அனைவரும் இயேசுவின் தாய்க்கு இணையான ஒரு பேறுபெற்ற நிலையை அடைகிறார்கள்.

 * சிந்தனைத் துளி: 

இயேசுவின் குடும்பத்தில் இணைய விரும்புகிறவர்கள், அவருடைய போதனைகளின்படி வாழும்போது, அவர்கள் அவரைப் பெற்ற தாயைப் போலவே ஆண்டவருக்கு உகந்தவர்கள் ஆகிறார்கள். நம்முடைய செயல்களே கடவுளுடன் நாம் கொண்டிருக்கும் உறவை வரையறுக்கின்றன.

"இறைவார்த்தையைக் கேட்டு அதைக் கடைப்பிடிப்போர் இன்னும் அதிகம் பேறுபெற்றோர்" என்று இயேசு சொன்னது, கூட்டத்திலிருந்த பெண்ணுக்கும், அதைக் கேட்ட அனைவருக்கும் ஒரு சவாலை விடுக்கிறது.

 * "உங்களால் என்ன செய்ய முடியும்?"

 * "இறைவார்த்தையைக் கேட்கும் பலரில், நீங்கள் கடைப்பிடித்து வாழ்பவராக இருக்கிறீர்களா?"

முடிவுரை: 

பேரின்பத்திற்கான திறவுகோல், நாம் யாருடைய குடும்பத்தில் பிறந்தோம் என்பதோ, அல்லது நாம் யார் என்பதை உலகத்தார் எப்படிப் பாராட்டுகிறார்கள் என்பதோ அல்ல; மாறாக, கடவுள் என்ன சொல்கிறார் என்பதைக் கேட்டு, அதன்படி வாழ நாம் எடுக்கும் தீர்மானத்திலேயே உள்ளது.

அன்னை மரியாவுக்குப் புகழ் சேர்க்கும் லூக்கா நற்செய்தியின் ஒரு பகுதியே இன்றைய நற்செய்தி வாசகம்.

அன்னை மரியா இரண்டு வகைகளில் பேறுபெற்றவர் என்பதை இயேசு அறிக்கையிட்டுத் தம் அன்னையைப் பெருமைப்படுத்துவதை அன்னையின் ஆhவலரான லூக்கா கவனமுடன் பதிவுசெய்துள்ளார். 

ஈன்ற பொழுதின் பெரிதுவக்கும் தன் மகனைச் சான்றோன் எனக் கேட்ட தாய் என்னும் குறள் மொழிக்கேற்ப, இயேசுவின் அருள்மொழிகளைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த ஒரு பெண் அவரது போதனையாலும், ஆளுமையாலும் கவரப்பட்டு, அவரது அன்னையைப் புகழ்கிறார்.

ஞானம் நிறைந்த இறைமகன் இயேசுவைக் கருத்தாங்கிப் பாலுட்டி வளர்த்த உம் தாய் பேறுபெற்றவர் என்று ஒரே நேரத்தில் தாயையும், மகனையும் புகழ்கிறார். 

இயேசுவோ இறைவார்த்தையைக் கேட்டு அதைக் கடைப்பிடிப்போர் இன்னும் அதிகம் பேறுபெற்றோர் என்று சொல்லி, தம் தாய் மரியா இறைவார்த்தையைக் கடைப்பிடித்ததாலும் இரட்டிப்பாகப் பேறுபெற்றவர் என்று அறிக்கை இடுகிறார்.

நாமும் அன்னை மரியி;ன் தாய்மையில் பங்கெடுக்க இயேசு அழைக்கிறார். அன்னை மரியாவைப் போல நாமும் பேறுபெற்றவராக வேண்டுமென்றால், இறைவார்த்தையைக் கேட்டு, அதைக் கடைப்பிடிப்பவராக வாழ்வோமாக.

மன்றாடுவோம்: அன்னை மரியின் திருமகனே இயேசுவே, உம்மைப் போற்றுகிறோம். உம் தாய் உம்மைக் கருத்தரித்தால் மட்டும் பேறுபெற்றவராகாமல், இறைவார்த்தையைக் கேட்டு, அதன்படி வாழ்ந்ததாலும் பேறுபெற்றவராகச் செய்தீரே. உமக்கு நன்றி. நாங்களும் இறைவார்த்தையைக் கேட்பதோடு நின்றுவிடாமல், அதைக் கடைப்பிடித்து, அதன வழியாகப் பேறு பெற்றவராய் மாறும் அருள் தந்தருளும். உமக்கே புகழ், உமக்கே நன்றி, உமக்கே மாட்சி, ஆமென்.

நம்பிக்கை

மனிதன் வாழ்வதே நம்பிக்கையால்தான். நிலத்தை உழுது விதைப்பவன் உரிய காலத்தில் பலன் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையால்தான். கடின உழைப்போடு படிக்கும் மாணவன் தேர்வில் நல்ல மதிப்பெண்கள் பெறுவேன் என்ற நம்பிக்கையால் தான். சேர வேண்டிய இலக்கை, இடத்தை நோக்கிச் சேருவோம் என்ற நம்பிக்கையால்தான் பேருந்துகளிலும், புகை வண்டியிலும் பயணம் தொடர்கிறோம். ஒரு கவிஞர் கூறியதுபோல, நீ இன்று சுமக்கும் நம்பிக்கை, நாளை நீ கீழே விழும்போது உன்னை சுமக்கும். நம்பிக்கை வாழ்வின் ஆணி வேராக அமைகிறது. நம்பிக்கை இழந்தவன் செத்தவனாவான். எனவேதான் இயேசு கூறுகிறார், என் தந்தையின் மீது நம்பிக்கை வையுங்கள். என் மீதும் நம்பிக்கை வையுங்கள் (யோவா. 14:1). உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன். என்னை நம்புவோர் என்றும் வாழ்வர்(யோவா. 6:47) என்று.

ஆண்டவரே, எத்துணை காலத்திற்கு நான் துணை வேண்டி கூக்குரலிடுவேன். நீரும் செவிசாய்க்காதிருப்பீர்? கொள்ளையும், வன்முறையும் என் கண் முன் நிற்கின்றன என்று புலம்புகின்ற வருக்கு (அபகூக். 2:4) எதிர்பார்த்து காத்திரு. அது நிறைவேறியே தீரும். நேர்மை உடையவர் நம்பிக்கையால் வாழ்வடைவர் (முதல் வாசகம்) என்று பதில் தருகிறார் ஆண்டவர்.

இன்றைய நற்செய்தி இன்னும் ஆழமான உணர்வுக்கு நம்மை அழைக்கிறது. காட்டு அத்திமரத்தை நோக்கி, நீ வேரோடு பெயர்ந்துபோய் கடலில் வேறூன்றி நி ன்றால் அது உங்களுக்குக் கீழ்ப்படியும் (லூக். 17:6) என்று. இது என்ன நடக்கக் கூடியதா? என்ற கேள்வி நம்மிலும் எழலாம். ஆம் நடக்கக் கூடியதுதான். நடக்காததை நமக்கு ஆண்டவர் போதிக்க மாட்டார். விவிலியத்தில் கூறப்படும் பிறவினத்தாளாகிய கனானேயப் பெண், பிள்ளைகளுக்கு முதலில் உணவைக் கொடும். ஆனால் அதிலிருந்து கீழே விழும் சிறு துண்டுகளையாவது நாய்களாகிய நாங்கள் பொறுக்கித் தின்ன உரிமை தாரும் என்று நம்பிக்கையோடு கூறி இயேசுவையே அசைத்துவிட்டார் (மத். 15:28).

மராட்டிய நாட்டிலே சிவாஜி என்ற மன்னன் ஆட்சி செய்த காலம், வறுமையால், நோயில் உயிருக்காகப் போராடிய தன் தாயைக் காப்பாற்ற விரும்பி எதிரியின் வாக்குறுதியை நம்பி, அரசனைத் தொலைத்துக் கட்ட 18 வயது இளைஞன் ஒருவன் அரசனின் படுக்கை அறைக்கு வாளோடு நுழைந்தான். ஆனால் வீரர்களால் பிடிபட்டான். இந்தச் செயலுக்காக அரசன் அவனைத் தூக்கிலிடப் பணித்தான். ஆனால் அந்த இளைஞன், அரசே! நான் செய்யத் துணிந்த குற்றம் பெரியது. உங்கள் தண்டனையை ஏற்றுக் கொள்கிறேன். ஆனால் என்னை நம்புங்கள். விலங்கு மாட்டாது என்னை அனுப்பி வையுங்கள். நான் வீடு சென்று அம்மாவிடம் ஆசீர் பெற்றுத் திரும்புகிறேன். அதன்பின் எனக்குத் தண்டனை கொடுங்கள் என்று வேண்டினான். ஏனெனில் நான் மானமுள்ள மராட்டியன் என்றான். அரசனும் இறுதியாக நம்பி. போகவும் அனுமதி கொடுத்தார். குறிப்பிட்டபடி, அம்மாவின் ஆசீர் பெற்று, அரசன்முன் நின்றான். இதைக் கண்ட அரசன், உன்னைப்போல நம்பிக்கைக்கு உரிய ஒருவனை, நான் இதுவரைப் பார்த்ததே இல்லை. நீயே என் நம்பிக்கைக்குரியவன் எனப் பரிசு வழங்கி, தன் படையிலும் சேர்த்துக் கொண்டார். ஆம், நாம் மூவொரு இறைவனில் நம்பிக்கைக் கொண்டவர்களாக வாழ அழைக்கப்படுகிறோம். ஏனெனில் உன் கால்கள் இடறாதபடி பார்த்துக் கொள்வார். உம்மைக் காக்கும் அவர் உறங்குவதும் இல்லை. கண் அயர்வதும் இல்லை (திபா. 121:3).

ஆபேலை நேர்மையாளராக, நோவா வெள்ளத்திலிருந்து காப்பாற்றப்பட, ஆப்ரகாம் துணிந்து தன் ஒரே மகன் ஈசாக்கைப் பலியிடத் துணிந்ததும் (எபி. 11:4-11) நம்பிக்கையால்தான்.

சிந்தனை

குரங்கு குட்டியானது, தாயை நன்றாகப் பற்றிக் கொள்ளும். பூனையோ தன் குட்டியை வாயில் கவ்விச் செல்லும். நாம் குரங்கு குட்டிபோல நம்பிக்கையோடு இறைவனைப் பற்றிக் கொண்டோமானால், இறைவன் பூனையைப்போல நம்மைத் தூக்கிச் செல்வார்.

நம்புவோம், செபிப்போம், நல்லது நடக்கும், நல்லதும் செய்வோம்.

புகழ் உமக்கே ஆண்டவரே! புகழ் உமக்கே!

படைப்புகள் யாவும் பாடிடும் கீதம்,

புகழ் உமக்கே! புகழ் உமக்கே!

​

​மிக உன்னதரே, சர்வ வல்லவரே,

உமக்கே புகழ்ச்சி, உமக்கே மகிமை.

சகோதர உணர்வுடன் படைப்புகள் யாவும்

உம் நாமம் போற்றி உம்மைப் பணிகிறோம்.

உமக்கே சொந்தம்! உமக்கே சொந்தம்!

எல்லா வரங்களும் உமக்கே சொந்தம்!

​சகோதரன் சூரியனால் உமக்கே புகழ்!

பகலைத் தந்து எமக்கு ஒளி தருகிறான்;

அழகும் ஒளிவீச்சும் கொண்டவன் அவனே,

உம் மகிமையைத் தாங்கி நிற்கிறான்.

சகோதரி சந்திரனும் நட்சத்திரங்களும்

வானில் பிரகாசமாய் ஒளிரும்

தெளிவான அழகுக்காய் உமக்கே புகழ்!

நன்றி! நன்றி! ஆண்டவரே! 

​

​சகோதரன் காற்றினால் உமக்கே புகழ்!

மேகங்கள், அமைதியான வானிலை;

படைப்புகள் யாவும் வாழ்கின்றன.

சகோதரி தண்ணீரோ தாழ்மையும் தூய்மையும்;

விலையேறப் பெற்றதாய் இருக்கிறாள்.

சகோதரன் நெருப்பினாலும் உமக்கே புகழ்!

இரவை ஒளியாக்கி, வலிமை தருகிறான்.

உமக்கே புகழ்! உமக்கே நன்றி! 

​சகோதரி தாய் பூமிக்காக உமக்கே புகழ்!

எம்மைத் தாங்கி, வளர்த்து ஆளுகிறாள்;

பலவகை கனிகள், வண்ண மலர்கள் – அவள்

உற்பத்தி செய்யும் மருந்துகள்.

அவளின் கருணைக்காய், செழிப்புக்காய்

மனதார நன்றி செலுத்துகிறோம்;

எங்கள் தேவையெல்லாம் ஈடு செய்கிறாள்.

நன்றி! நன்றி! ஆண்டவரே! 

​உம் அன்பினிமித்தம் மன்னிப்பவர்க்காய் புகழ்!

துன்பம், வேதனை தாங்கி சகிப்பவர்க்காய்;

அமைதியுடன் சகிப்போர் வேறுபெற்றவர்கள்

உம்மாலே மகுடம் சூட்டப்படுவார்கள்.

சகோதரி மரணத்திற்காய் உமக்கே புகழ்!

அதனிடமிருந்து எவரும் தப்ப முடியாது.

உம் திருவுளத்தில் இறப்போர் பேறுபெற்றவர்கள். 

இரண்டாம் மரணமும் அண்டாது.

பணிவுடன் உம்மைப் போற்றுகிறோம்!